Afrika’da “ikinci el moda” geçim kaynağı …Yerel kaynakları kalkındırarak ülke paçavra ticaretinden kurtulabilir mi?
Moda tasarımcısı Bobby Kolade, Uganda pamuğu kullanarak evde yetiştirilen bir moda markası yaratma tutkusuyla 2018 yılında Berlin’den Uganda’nın başkenti Kampala’ya taşındı .
Ugandalı moda evi Buzigahill, yama çalışması ve parçaları bir araya getirerek ikinci el kıyafetlere yeni bir hayat veriyor.
İşler pek de hayal ettiği gibi gitmedi. Hammadde ülkenin en önemli ihracat ürünlerinden biri olmasına rağmen, Uganda’nın tekstil endüstrisi 1970’lerden bu yana sıkıntı çekiyor. Ülkede pamuklu kumaşları işleyebilen sadece iki tekstil fabrikası vardı.
Bunun üzerine Kolade bol miktarda bulunan ikinci el kıyafetlere yöneldi. Kampala’daki stüdyosunda eski kıyafetler yıkanıyor, parçalara ayrılıyor ve Buzigahill markası için panelli elbiselere ve yama işi eşofmanlara dönüştürülüyor. Bu ürünler genelde Türkiye ve Çin gibi ülkelerden ikinci el giysi olarak ithal ediliyor.
Ancak Kolade’nin yeni bir tür moda ekosistemi inşa etme çabaları, modanın büyüyen atık ayak izine ne olacağı ve bunun bedelini kimin ödeyeceği konusunda daha geniş ve politik açıdan giderek daha endişe verici bir küresel tartışmanın kenarlarında işliyor.
Ancak, çoğunlukla Küresel Kuzey’deki ülkelerden Küresel Güney’deki ülkelere mal alışverişi büyük ölçüde yerli endüstrileri tehdit ettiği gerekçesiyle onlarca yıldır siyasi açıdan tartışmalı bir konu. Filipinler 1966’dan bu yana kullanılmış giysi ithalatını yasaklarken, son on yılda Endonezya’dan Ruanda’ya kadar birçok ülke de aynı şeyi yaptı.
Uganda’nın tartışmalı ticareti kontrol altına almak için yaptığı ilk hamle değil. Kenya, Tanzanya, Ruanda ve Uganda da olduğu yedi Afrika ülkesi 2016 yılında kullanılmış giysi ithalatına yönelik yasağı 2019 yılına kadar tamamlamayı kabul etti. Ancak ülkeleri geri çekme tehdidinde bulunan ABD’nin baskısı üzerine ‘ Tercihli ticaret şartlarına erişim, Ruanda’yı takip eden tek ülkeydi.
Uganda’da araştırma görevlisi ve makroekonomi bölümü başkanı Corti Paul Lakuma, “İkinci el giysilerin sanayi sektörü, istihdam ve bölgedeki, özellikle de tekstil endüstrisindeki katma değer üzerindeki etkileri konusunda gerçek endişeler var” dedi.
Bu ithalatların yarattığı atıklar da her zaman siyasi tartışmanın bir parçası olmasa da giderek artan bir şekilde bir sorun haline geliyor. Hızlı modanın son 20 yıldaki patlayıcı büyümesi, Greenpeace gibi çevreci grupların yönetilemez hale geldiğini söylediği, istenmeyen eski kıyafetlerin hızla artmasına neden oldu.
Kantamanto topluluğuyla birlikte çalışan kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan The Or Foundation’a göre, dünyanın en büyük ikinci el giyim merkezlerinden biri olan Accra, Gana’daki Kantamanto pazarından gelen ürünlerin yüzde 40’ı satılmaya uygun değil ve çöplüğe gidiyor.
İkinci el moda politikası
Geçtiğimiz ayın sonlarında Uganda Devlet Başkanı Yoweri Museveni, yaptığı bir konuşmada, ticaretin yerel tekstil endüstrisinin gelişimini engellediğini söyleyerek, Doğu Afrika ülkesine kullanılmış giysi ithalatını yasaklama planini bildirdi.
Uganda gazetesi Daily Monitor’e göre Başkan geçen ayın sonlarında bir sanayi parkındaki 16 fabrikanın açılışı sırasında “Afrika giyimini teşvik etmek için ikinci el kıyafetlere savaş ilan ettim” dedi .
Her yıl milyonlarca ikinci el tişört, kot pantolon ve elbise ABD ve Avrupa’daki bağış kutularından Doğu Afrika’ya gidiyor. Bu, ikinci el pazarlarının perakendeciler, temizlikçiler, terziler, ileri dönüşümcüler ve diğer ilgili işlerden oluşan bir ekosisteme ev sahipliği yaptığı hem ihracatçı hem de ithalatçı ülkelerde on binlerce işi destekleyen bir ticarettir.
Ancak ticareti yasaklamak kendi karmaşıklığını da beraberinde getiriyor. Uganda Kullanılmış Giysi ve Ayakkabı Satıcıları Derneği’ne göre, ikinci el giysi tedarik zincirinde doğrudan ve dolaylı olarak yer alan çok sayıda iş var. Siparişler genellikle önceden çok önceden veriliyor, dolayısıyla ani bir yasak, tüccarları cebinden çıkaracaktır. Birçok tüketici aynı zamanda uygun fiyatlı moda için ikinci el ticaretine de güveniyor. Kullanılmış giysiler olmasaydı bile yerli endüstriler Çin’den gelen ucuz ithalatla rekabet etmekte zorlanacaktı.
Kolade bir röportajında, “İkinci el kıyafetlerle ilgili karmaşık soruna çözüm olacak sert ve acil bir yasağın olduğuna inanmıyoruz” dedi. “Yerel sanayimizin büyümesine yol açmak için ikinci el giyim işi yasaklanıyorsa, biz yalnızca bölgesel, doğal elyafların dokunmasıyla ilgileniyoruz.”
Uganda’nın önerdiği yasağın uygulanıp uygulanmayacağı henüz bilinmiyor. Lakuma, somut bir eylem planı olmadan muhtemelen hiçbir şey olmayacağını söyledi. Kolade’nin ortaklarından hiçbirinin ciddi anlamda endişeli olmadığını söyledi.
Yasak uygulanmış olsa bile, bunu uygulamak zor olabilir. Yıllardır yasakların yürürlükte olduğu Filipinler ve Endonezya gibi ülkelerde ticaret çoğunlukla hala devam ediyor.
Bununla birlikte bu hamle, eski kıyafetlere ne olacağının giderek tartışmalı bir siyasi mesele haline geldiğinin son işareti.
Avrupa Birliği, moda israfı sorununu önümüzdeki yıllarda tekstil endüstrisini “yenileştirme” planının temel direği haline getirirken, Kaliforniya dahil eyaletler, markaları gelecekte kıyafetlere ne olacağı konusunda daha sorumlu kılacak politikaları değerlendiriyor.
Yazan:
Zibilondon Designer Zeynep Moreau
Kaynak:www.zibilondon.com
